To twój czas, nie bądź jak ten głaz

Kto przyszedł na ten świat,
Ten kiedyś opuścić go musi.
Koniecznie nasz życia kwiat,
By rozkwitał trzeba zmusić.

Niektórzy rosną sobie tak,
Jak traf im posiał życie.
Inni jak wędrowny ptak,
Zajmują się gniazda wiciem.

Gdy huragany wydarzeń,
Cisną cię na jałowy grunt,
Nie zrezygnuj z marzeń,
I wyzwól w sobie bunt.

Tak rodzą się legendy,
Ci, co brnęli przez ciernie.
Ucz się, popełniaj błędy,
Tylko nie czekaj biernie.

Nie reflektuj na mierność,
Daj z siebie ile podołasz.
Gdy większość ma już dość,
Ty o jeszcze więcej wołasz.

Czyń, co jest niemożliwe,
Żyj jakby to był dzień ostatni,
A twoje starania żarliwe,
Wydostaną cię z tej matni.

Czy chcesz jak ten głaz,
Za życia leżeć w spokoju,
Na wszystko mówić pas,
Zamiast ruszyć do boju?

Zewu natury nie tłumże,
Byś u kresu zadowolony był,
Bo każdy przecież umrze,
Lecz nie każdy de facto żył.

© Mirek W. / Oto głaz. Nie bądź jak on!